อยู่มาวันหนึ่ง หนูน้อยต้องออกเดินทางไปยังดินแดนที่อยู่ห่างไกลจากครอบครัว โดยที่ต้องเดินทางไปเพียงลำพัง เพื่อไปศึกษาเล่าเรียนวิชา หนูน้อยไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าที่เดินไปนั้นจะพบกับอะไรบ้าง "จะต้องพบกับอุปสรรคอะไรบ้างหนา" เธอรำพึงรำพันขึ้นในใจ เธอช่างกลัวและว้าเว่มาก แต่เธอก็ตัดสินใจเดินหน้าต่อไป เพื่อหาความรู้และประสบการณ์ ก่อนออกเดินทาง พ่อของหนูน้อยบอกให้เดินทางไปพักกับอาที่เมืองหลวงก่อน เธอจึงเริ่มเดินทางเข้ามายังเมืองหลวง ซึ่งเธอไม่รู้จักเส้นทางในเมืองหลวงเลย จึงใช้ระยะเวลานานมากกว่าจะเจอเมืองหลวง และบ้านของอา หนูน้อยใช้ระยะเวลา 1 ปี ในเมืองหลวงเพื่อศึกษาหาความรู้ เธอคิดว่าความรู้ที่เธอได้รับนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอชอบ และปรารถนาเลย เธอตัดสินใจออกเดินทางเพื่อไปศึกษาต่อยังเมืองอื่น
และเมืองปทุมธานี นี่เอง เป็นเมืองที่เธอปรารถนา เธอตั้งใจศึกษาหาความรู้ทั้งศาสตร์ และศิลป์ จนจบเนื้อหาวิชาภายในระยะเวลา 4 ปี แต่ช่วงเวลาที่ศึกษานี้หนูน้อยต้องทำงานพิเศษ เพื่อนำเงินมาซื้ออาหารและเสื้อผ้า ทำให้เธอใช้ชีวิตที่ลำบากกว่าเด็กคนอื่นๆ ความที่เธอเป็นเด็กจิตใจดี ขยัน และอดทน ทำให้เธอจบวิชาด้วยคะแนนเฉลี่ย 3.43 อยู่ในเกณฑ์ที่ดี น่าพอใจ
เมื่อหนูน้อยได้ร่ำเรียนวิชาจบ เธอจึงออกหาประสบการณ์ด้วยการทำงาน และการทำงาน นี่เอง เป็นจุดเริ่มต้นของหนู...
